“Vasten je kinderen ook mee?” één van de vragen die je standaard krijgt als je ouder bent van een aantal mensjes in huis. Al zal deze vraag het nog altijd verliezen van de ook-geen-water vraag. Die blijft favoriet zelfs na de komst van social media waarop er rond deze tijd weer talloze memes, video’s en grappen verschijnen specifiek over deze vraag. Nee. Óók. Géén. Water.
Ook ik kreeg deze vraag de afgelopen paar dagen en of het dan niet lastig is en ze dan toch in de verleiding komen om te eten/drinken? Wat op zich geen rare vragen zijn wanneer ik kijk naar wie het me vragen. Het zijn mensen die het simpelweg ook
echt niet weten omdat hun wereld er totaal anders uitziet dan die van mij, maar waar ze door mijn aanwezigheid wel geïnteresseerd in zijn. Of gefascineerd soms. Ik ben dan ook de beroerdste niet om hier uitleg over te geven. Zelfs op de ook-geen-water
vraag kan ik normaal antwoorden. Zonder sarcasme, rollende ogen of gezucht.
Mijn kinderen vasten inderdaad mee en nee het is inmiddels geen keus noch een oefenmoment meer. Het is voor het ‘echie’. Zelfs de jongste moet er dit jaar aan geloven. Voordat de ramadan begon hebben we hem uitgelegd dat het dit jaar menens was. Hij is tenslotte hard op weg naar de volwassenheid. “Je hebt genoeg geoefend.” Zei mijn oudste zoon nog tegen hem. Waarop de jongste krabde op zijn hoofd en zich afvroeg of stiekem water drinken dan ook niet meer mocht. De blik die hij kreeg van zijn broer en zussen was priceless! De ene keek geschokt, de ander triomfantelijk en weer de andere zorgelijk. Ik moest vooral grinniken. “Nee water drinken mag niet…ook niet stiekem. Allah ziet alles.”
Ik maak me geen illusie en weet dat het voor kinderen behoorlijk uitdagend kan zijn om een hele dag te vasten. Een slokje hier, een stukje daar, is iets wat nu eenmaal gebeurt. Weliswaar niet bij iedereen maar het kan zeker gebeuren. Dat is precies waarom ik het oefenen altijd heb aangemoedigd. Tegen de tijd dat het verplicht is om mee te doen zijn ze er inshallah klaar voor en op voorbereid. Uiteraard leren we ze dat stiekem gedrag niet ok is, en dat Allah alles ziet. Iets wat het hele jaar door geldt je leven lang en niet alleen gereserveerd is voor de ramadan. Absoluut niet. En net als het feit dat kinderen buiten de ramadan allerlei fratsen uithalen zullen ze dat gedurende de ramadan niet opeens niet meer doen. Daar zijn ze nog te jong voor en nog lerende (al blijf je je leven lang leren he).
Maar goed, onze kinderen zijn zo jong niet meer aangezien ze allemaal inmiddels verplicht mee moeten doen met het vasten. De daden beginnen te tellen en de schriften geschreven. Dus worden dit soort zaken dan ook besproken. Keer op keer op keer. De kracht van herhaling. Maar ook de kracht van zien en nadoen.
Dit heb ik dan ook een soort van uitgelegd aan degene die oprecht benieuwd waren naar onze vastende kinderen. Niet alles en zeker niet gedetailleerd en ahadith citerend, omdat het soms lastig is om de feeling van ramadan over te brengen. Daaraan kun je zien hoe belangrijk die eerste twee zuilen van de islam zijn. Het geloof in Allah en zijn profeet (vrede zij met hem) is essentieel om het echt te begrijpen. Ik zoom in op andere dingen om ze toch een mooi stukje mee te geven over de ramadan. De saamhorigheid als gezin. De iftar avonden waarbij het hele gezin samen is. Het bidden samen. Maar ook de nadruk op het goede doen tijdens
deze maand voor een ander op alle mogelijke manieren. Zodra ik ze zie glimlachen, wat echt altijd gebeurt, sluit ik het af met: “En stel je voor dat we dit dan over de hele wereld doen, wereldwijd met miljarden tegelijk?”
Dat is behoorlijk indrukwekkend wanneer dat besef doordringt. Hoe groot dit echt is en hoe belangrijk ook. Dan begrijpen ze en voelen ze iets beter aan waarom kinderen ook heel graag zelf willen vasten. “Mooi.” Is dan ook vaak het meest gegeven antwoord.
En dat vind ik meer dan mooi en precies hierom wil ik nog altijd de meest banale en simpele vragen beantwoorden.
Ramadan mubarak allemaal en moge Allah het accepteren.
